Mataharis

| Ikusi handiago | Argazki originala

- Zuzendaria: Icíar Bollaín.
- Herrialdea: Espainia.
- Iraupena: 95 minutu.
- Antzezleak: Najwa Nimri (Eva), Tristán Ulloa (Iñaki), María Vázquez (Inés), Diego Martín (Manuel), Nuria González (Carmen), Antonio de la Torre (Sergio), Fernando Cayo (Valbuena), Adolfo Fernández (Alberto), Manuel Morón (Samuel) eta Mabel Rivera (engainatutako andrazkoa).
- Gidoia: Icíar Bollaín eta Tatiana Rodríguez.
- Musikea: Lucio Godoy.
- Argazkia: Kiko de la Rica.
- Muntaia: Angel Hernández Zoido.
- Zuzendaritza artistikoa: Josune Lasa.
- Jantziak: Estíbaliz Markiegi.

Ines izeneko detektibe bat multinazional batean itxuraz izandako iruzur bat ikertzen dabil bertako beharginen artean infiltrauta. Eva ostera be hasi da beharrean amatasun bajatik bueltan eta Iñakik bikotearen hartu-emonetarako funtsezkoa dan datu bat ostendu deutsola jakingo dau. Carmen, hiruretan esperientziarik handiena daukana, Sergioren bikote hartu-emonaren porrota grabetan dabil, berak senarragaz daukan bizimodua gainbehera dola ikusi barik. Valbuena agentziako hiru detektibe horreek besteen intimidadearen mugea gainditzen dabe askotan, baina inork ez ditu preparau beren sekretuei aurre egiteko.

Hiru istorio personal buztartzen dira detektibeen bulego honetan; hara era guztietako personak hurreratzen dira: euren bikotekidearen fideltasun faltea atzemoten daben emazteak eta senarrak, gomutan galdutako nor edo noren helbidea jakin gura daben edadekoak, kontratuen abusuzko politikearen kontra egiten daben sindikalisten jarduna eten gura daben enpresaburuak...

Zelatarien eta zelatatutakoen istorioak dira, baina guzti-guztiek zuztar bera dabe: guzurra, isilunea eta mesfidantzea. Azken batean, pelikuleak egunerokotasunaren gorabehera txiki eta handien ganean egiten dau berba, bakardadearen mehatxuaren ganean, beharra eta familia bateratzeko zailtasunaren ganean, gizarte honetan bizirauteko gure printzipioei egin beharreko traizino txikien ganean...

Egitura klasikoko film honek arin be arin oratzen deutso hiru protagonisten zirkunstantziak azaltzeko zereginari, irudi eta alkarrizketa bakan batzuk erabilita. Horren ostean, pelikuleak erritmo apur bat galtzen dau bakotxak aurrera eroaten dauen ikerketearen barri emoten hasten danean, baina, beheraldi labur hori berehala gaindituta, pultsu dramatikoari atzera be heldu eta bizitasun emozional handiko tarteak eskaintzen deuskuz. Gidoi zuzen batez atonduta dago, baina, batez be aitatzekoak dira personaia nagusien profil ona eta antzezpen bikainak.

Pelikula ona da, Bollaín-en ohiko ñabardura eta kutsuei jarraitzen deutsena; kontakizuna barriro be mundu femeninoari oso lotuta azaltzen jaku, gizarte gaiak albo batera itxi barik eta erabagi guztien konplexutasuna agirian iminita. Izan be, bizitza honetan gauzak berez ez dira errazak, baina are gatxagoak izan daitekez, daukagunaren eta euki gura geunkenaren artean aukeratu behar dogunean.