Asier Garcia: 'Klubaren etorkizuna harrobia lantzeari lotuta dago'

Ilunion taldearen etxean irabazita, jardunaldi baten faltan Espainiako Ligea irabazi dau Bidaideak Bilbao BSR-k, Bilboren izena lau haizetara zabaldu dauen errubera ganeko saskibaloi taldeak. Munduko ligarik indartsueneko txapeldun izatea, aurrekontu handiko taldeak atzean itxita, azken urteotan klub bilbotarrak egindako apustu sendoaren emoitzea dala dino Asier Garcia kapitainak. 

 

Jokalari atzerritarrak ekarteko dirutzak gastetan dituen taldeei aurre egiteko, etxeko jokalarien inplikazinoa giltzarria izan dala nabarmendu dau Garciak, baita presinoari aurre egiten jakin izana be. Bilbotar petoa da Asier Garcia (2014an Aste Nagusiko pregoilari izan zan) eta 2012tik da Bidaideakeko jokalari. Beti 13 zenbakia paparrean, taldeko izarretako bat da, kantxa barruan zein kanpoan. Ligea irabazita, kopea da orain erronkea.

 

 

Luzaroan egin dan lanaren erakusgarri da, azken zazpi-zortzi urteotan hazkundearen bidetik ibili gara. 2019an Euroliga irabazi genduanean, urte gitxi lehenago pentsau ezina zan lorpen batera heldu ginan. Harrezkero, Espainiako tituluren bat irabaztea faltau izan jaku, ligea zein kopea, eta azkenik lortu dogu, aurretik bi bidar azpitxapeldun izan eta gero. Munduko ligarik onena dala esaten da, luzaroan euki dogun amesa bete dogu. Mugarria da ligea irabaztea, baina ez ziklo baten amaierea, ze taldea gaztea da oraindino, baina badauka esperientzia. Elitean segitzeko gaitasuna dogu, Espainiako txapelketetan ez eze, Europan be bai. 

 

 

Irailean aurredenporaldia hasi zanean, anbizino handiz ekin geuntsan lanari, gure indarrean sinisten genduan bete-betean. Ligan, bosgarren edo seigarren aurrekontua da gurea, baina diruak emoten ez deutsun abantaila bat dogu, hau da, bertoko jokalari asko gagozala taldean, eta aspalditik ezagutzen dogu alkar. Beste talde batzuek aldaketa asko egiten ditue urte batetik bestera, zortzi edo bederatzi atzerritar ditue; guk, ostera, guk aldaketa gitxiago egiten doguzanez, ondo ezagutzen dogu alkar eta gure aukeretan sinisten dogu. Urteetako amesa izan da ligea irabaztea, eta helburu hori beteteko lanean ibili gara beti; gogoari jagokonez, behinik behin, inor ez da gu baino gehiago izan.

 

 

Kirol guztietan jazoten da hori, ligea irabazi badozu, seinalea zortzi bat hilez zeu izan zarela onena. Erregulartasuna eta konstantzia eskatzen ditu horrek, eta horri gehitu asterik aste pilotzen dozun tensinoa eta urduritasuna. Kontrario guztiek liderrari irabazi nahi deutse, eta hori presino gehigarria da. Jakin egin behar da presino hori kontrolpean izaten, eta guk horretan asmau dogu. Zezeilean, Burgosen, irabazteko moduko partidu bat galdu genduanean sentidu genduan presinorik gogorrena, atzetik etozan taldeak sakatzen hasi ziralako. Burgosen galdu eta gero, taldeak jakin eban lasaitasunari eusten, eta, presino horri aurre eginda, ligea irabaztea lortu dogu. 

 

 

Azken urteotako bideari eutsi deutsagu, sei edo zazpi urte daroaguz urtero antzera lan egiten. Beste talde batzuek etxeko jokalari bakarra izaten dabe, edo bapez; guk sei daukaguz. Espainiako pare bat jokalari be badaukaguz eta, hutsuneak beteteko, zuzendaritzeak bi edo hiru atzerritar ekarri ditu. Harrobikoak ez diran batzuek, ganera, urteak daroez hemen, ia-ia etxekoak dira. 

 

Eliteko taldera etxeko jokalariak heldu daitezan, lan handia egin behar da harrobian. Guretzat gatxena jokalari barriak topetea da, ume eta familia askok jakin be ez dakielako arazo fisikoak daukiezenentzako kirol modalidadeak dagozanik. Sensibilizazino-kanpainak egiten doguz ikastetxeetan, gure proiektua ezagutu deien, eta gurasoak animetan doguz umeak gure harrobiko eskolara ekarri deiezen. Harrobiak berak zeregin nagusi bi ditu. Batetik, desgaitasunen bat daukan edozein personari espazio bat eskaintzea kirola egiteko; bestetik, jakina, etorkizunean goi mailan lehiatzeko gaitasunak erakustea. Baina, arrazoi bategaitik edo besteagaitik goi mailako kirolari izatera helduko ez dirala garbi daukienei be batzeko eta olgetako espazioa emoten deutsegu.

 

 

Gure lanari zentzuna emoten deutsan alderdia da. Klubaren bideragarritasuna eta etorkizuna harrobia lantzeari lotuta dago. Orain taldea goi-goian dabil, baina badakigu nor garen eta ze aurrekontu dogun. Elitean segidu nahi badogu, etxeko jokalariak ateratzen jarri behar dogu ahalegin guztia, bestela hau guztia ez da bideragarria izango. 

 

 

Sarritan galdetzen deuste hori, baina, egia esan, lehiatzeko orduan ez dogu halakoetan pentsetan. Guk eliteko kirolaritzat dogu geure burua, eta lehiatzea da gure helburu nagusia, ahalik eta ondoen jokatzea. Duda barik, gizartearentzat eredu izan gaitekez, oztopoak gainditu leitekezala erakusten dogulako, baina gitxienekoa da guretzat.

 

 

Kluba asko hazi da jenteak egiten deutsan jarraipenari jagokonez, gero eta zale gehiago doguz. Lastimea da aurtengo urte historikoan eurak harmailan ez egotea. Guretzat desabantailea izan da, partidu gatxetan euren animoak ez doguzalako jaso, eta eurentzat be bai, ezin izan dabelako garaipenez harmailan gozau. Ea egoereak hobera egiten dauen eta hurrengo denporaldian danok barriro alkartzen garen Txurdinagako kiroldegian. 

 

Ligea ospatzeko be ezin izan doguz gauza asko antolatu, egoerea gatx dago. Zapatuan, ligako azken partiduan, erakunde publikoetako ordezkariak etorri ziran, baina gauza handirik ez. Gero, gutako bakotxak bere hurrekoakaz ospatuko dau.

 

 

Nik uste dot geure inguruko ganerako kirol taldeen moduan eragin deuskula. Urte ezbardina izan da, erakundeek ezarritako protokolo eta arau ugari bete behar izan doguz. Osasuna jagotea lehentasuntzat jo dogu. Hasiera-hasieratik esan genduan, irabazteko aukerak geure burua jagoteko moduaren araberakoak izango zirala neurri handi baten, eta, horretan behinik behin, danok agertu dogu erantzunkizuna. Denporaldi osoan Covid-19 kasu bi baino ez doguz izan taldean. Ganera, positiboetako bat Gabonetan izan zan, gure jokalari bat Mexikora joan zalako, etxera bueltan, eta han kutsatu zan. Kirol arloan, birusak ez deusku kalte handirik egin. 

 

 

Ilusinoz eta anbizinoz ganezka goaz, taldeak berezkoa dauelako hori. Baina ondo baino hobeto dakigu ze gatxa izango dan kopea irabaztea, ez gagoz faboritoen artean. Ligan be ez ginan faboritoak, eta hara. Gogoz goaz, jakinik txapelketa gatxa dana, partidu bakotxean kale edo bale egiten da, eta egun gitxian hiru partidu jokatu beharko doguz kasurik onenean. Buruz fresko egon beharko dogu.

 

 

Hurrengo urteetarako proiektua oinarri sendoen ganean eregita dago, epe labur eta ertainean klubak osasun ona izango dauela uste dot. Kirolean inoz ezin dozu jakin, eta gitxiago kirol txiki baten, ze aurrekontuari aurre egitea ez da erraza, baina hurrengo urteetarako baikor nago. Bulegoan egiten dan lana ia perfektutzat joko neuke, baina talde txiki batentzat epe luzera berba egitea urrunegi begiratzea da. Batek daki non egongo garen bost urte barru.

 

 

Itxuraz, aurten bai, egingo dira, igazko atzerapenaren ostean. Laster baieztauko deuskue, baina osasun egoerea hain aldakorra izanda, ezin da jakin. Uda osoan ondo preparau beharko gara Tokiorako, lan gogorreko hileak datoz. Behin hara helduta, jakin behar dogu munduko kirolaririk onenakaz topo egingo dogula, baina faboritoen artean egotearen presinoari aurre egin beharko deutsagu, ze aurreko Jokoetan bigarren izan ginan, Rion. Ez dakit faboritoak garen, nik ez daukat horren argi, baina jente askok hori esaten dau. Ilusinoz, behintzat, bagoaz, geure eskuetan dago helburua betetea. 

 

 

Alde fisikoan zein buruz, momentu honetan ondo nago. Bidaideak Bilbao BSR-n segidu nahi dot. Gogorren egiten jatana Espainiako selekzinoa da, ze udan denpora asko kentzen dau eta ezin dot denpora hori familiagaz pasau. Umeak gero eta nagusiagoak dira eta urterik urtera gogorragoa egiten jat. Andreagaz sakon pentsau behar dot zer egin selekzinoagaz. Bidaideaken kasuan, ostera, pozik nago, nire momenturik onenean, lesinoek ixten badeuste urte batzuetan segiduko dot.