Laurel Canyon (Tentazinoen kalea)

Film honetako gauzarik aitagarriena, duda barik, Frances McDormand-en antzezpen lana da. Antzezle honek magnetismo berezia heldu eragiten deusku eta horri esker eutsi ahal jako halan-holango lan honi. Kasu honetan, aktorea rock-zale bohemiarren arauei jarraituz –sexua, drogea eta rock and rolla– bizi dan musika ekoizle baten narruan sartzen da. Ekoizle arrakastatsu eta heldu hau Harvard-eko unibersidadean lizentziaturiko mediku baten ama da; semeak psikiatrian jarduten dau bere existentzia eta amagaz daukazan hartu-emonak ulertu guran.

Gauzak horrela, protagonistearen semea, Sam, eta beraren neskalaguna, Alex, Los Angelesera joango dira lan kontuak dirala eta. Horretarako, amaren etxea aukeratu dabe behin-behineko bizileku modura, hutsik egongo dalakoan. Baina hara ailegauta, ezusteko bizilagunak eukiko dabez: Sam-en amagaz ez eze hak ordezkatzen dauan musika taldeagaz be banandu beharko dabe etxea.

Kontakizuna kontrapuntuen eta alkarrenganako erakarpenaren bidezidorretik abiatuko da: batetik, Alex eta Sam-en bizimodu ordenatu eta tradizionala daukagu, eta, bestetik, Janeren eta maitalearen bizimodu ardurabakoa, askea eta kaotikoa.

Abiapuntua, beraz, ez da txarra; edozelan be, filmaren erritmoa geldoa izateaz ganera, personaiak sano estereotipatuta dagoz eta gidoiak ez dau asko laguntzen, topiko larregi erabili eta personaien kontraesanak azal-azalekoak diralako, aldez aurretik erraz aurreikusteko modukoak. Guztiagaz be, antzezpenak nahiko onak dira eta argumentuak zelan edo halango interesari eusten deutso, filman azaldutako maitasun jokoak lagun.

Joseba Terreros